Inspiracją zaprezentowanych na wystawie tkanin są, wywodzące się z folkloru, tzw. „malyavanki”, czyli malowane dywany – jedno z pierwszych zjawisk kultury masowej na Białorusi i przykład „instynktownej” praktyki artystycznej. Do lat 50. XX wieku były one bardzo popularnym elementem wystroju wiejskich domów i świadczyły o dobrym guście ich mieszkańców. W kolejnej dekadzie zaczęto je produkować fabrycznie, co skutkowało obniżeniem ich artystycznego waloru, a następnie całkowicie o nich zapomniano. Dopiero renesans zainteresowania białoruską sztuką ludową w ostatnich latach sprawił, że „malyavanki” wróciły z lamusa. Celem artystki jest „zachowanie piękna przeszłości i przekształcenia go w piękno przyszłości”. Dostosowując tradycyjne języki wizualne do nowych rodzajów i form użytkowania chce pokazać, że sztuka ludowa może opowiadać o współczesności i być aktualnym komentarzem do otaczającej rzeczywistości.
*W ZSRR termin „SelPo” był obraźliwym określeniem mieszkańców wsi.
Wernisaż odbył się 12 maja w siedzibie Baraku Kultury.
Wystawę będzie można zobaczyć do 25.05.2023 r.
(od poniedziałku do piątku w godzinach 9-17).
Wystawa finansowana z budżetu Miasta Poznań w ramach zadania publicznego „Marcinkowskiego 21”